Door op de kaart te klikken kan op de verschillende onderdelen van het werelderfgoed worden ingezoomd. In de staafgrafiek onder de tweede en derde tab is de mate van openheid van de middelbare kringen van de 41 forten van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en de 39 forten van de Stelling van Amsterdam in aantal per percentagecategorie weergegeven voor de metingen uit de jaren 2014 en 2018.

Verboden kringen

Openheid rond de forten is één van de kernkwaliteiten van deze beide werelderfgoedgebieden. Tijdens het functioneren van de forten was geen permanente bebouwing en geen hoog opgaande begroeiing binnen de ‘verboden kringen’ rondom de forten toegestaan. Zonder toestemming van de minister van Oorlog mochten hier geen infrastructurele werken worden aangelegd of worden veranderd. Sinds het intrekken van de beperkingen in 1963 zijn deze kringen meer bebouwd geraakt en is er ook meer opgaand hout verschenen. In 2014 heeft de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) een nulmeting uitgevoerd op het percentage openheid van deze kringen. In 2018 is een tweede meting uitgevoerd.

De Nieuwe Hollandse Waterlinie

Dit 19e- en 20e-eeuwse hydrologische en militaire verdedigingssysteem bestaat uit inundatiegebieden, een zone met verdedigingswerken als forten, batterijen, lunetten betonnen mitrailleurkazematten en groepsschuilplaatsen, voormalige schootsvelden (visueel open) en verboden kringen. De waterlinie ligt ten oosten en zuiden van de steden van Holland, 85 kilometer lang en 3 tot 5 kilometer breed. Sinds 2011 is de Nieuwe Hollandse Waterlinie opgenomen op de Voorlopige Lijst voor het werelderfgoed.

In 2018 hadden de middelbare kringen van 16 forten van de Nieuwe Hollandse Waterlinie een openheid van 90% of meer, evenveel als in de meting van 2014. Van 15 forten had de middelbare kring in 2018 een openheid van 80% tot 90%, in 2014 waren dit er 14. De middelbare kringen van 9 forten hadden een openheid tussen de 70% en 80% (10 in 2014).

Stelling van Amsterdam

De stelling van Amsterdam is een 135 kilometer lange verdedigingslinie ter verdediging van Amsterdam bij een buitenlandse aanval. De stelling is gebouwd  tussen 1880 en 1920 en bestaat uit forten en batterijen. Het gebied buiten de stelling kon in tijden van gevaar onder water worden gezet met een verfijnd systeem van sluizen, dammen en andere waterbouwkundige voorzieningen. De Stelling van Amsterdam is werelderfgoed sinds 1996.

In 2018 hadden de middelbare kringen van 30 forten van de Stelling van Amsterdam een openheid van 90% of meer, 1 meer dan in de 0-meting van 2014 (29). 7 forten hadden in 2018 een middelbare kring met een openheid van 80% tot 90% (gelijk aan 2014) en 2 van 70% tot 80% (1 minder dan in 2014).