In de steekproefperiode 2007-2013 zijn in buitengebieden en zogenaamde ‘overgangszones’ de meeste behoudenswaardige vindplaatsen aangetroffen (respectievelijk 156 en 100 van de 810 in totaal). In natuurgebieden worden de behoudenswaardige vindplaatsen het vaakst in situ behouden (75%), in de bebouwde kom het minst vaak (20,6%).
In de steekproefperiode 2007-2013 lijkt de omvang van een plangebied enigszins van invloed te zijn op de keuze van de behoudsvorm. Woningbouw leidt in deze periode vaker dan gemiddeld tot behoud ex situ.
In de steekproefperiode 2008-2013 zijn in de provincie Flevoland relatief de meeste vormen van behoud in situ gerealiseerd, 87,1% (bij 27 van de in totaal 31 daar gerealiseerde vormen van behoud). De provincie waar relatief het meeste behoud ex situ is toegepast is Noord-Brabant met 86,8% (bij 132 van de daar in totaal 152 gerealiseerde vormen van behoud). Vindplaatsen in kleigebieden worden vaker in situ behouden dan die in de löss-, zand- en duingebieden.
De bodemvondsten worden opgeslagen in ruim 200.000 verpakkingseenheden. Het gemeentelijk depot van Nijmegen is wat verpakkingseenheden betreft (35.000) het grootste depot van Nederland. Het NAD en de gemeente Den Haag hebben met elk 190.000 records veruit de meeste registraties in het collectiebeheersysteem.
Alle 12 provincies hebben cultuurhistorische waarden opgenomen in de omgevingsvisie en hebben tevens afzonderlijk erfgoed beleid. Bij 10 provincies werkt dit door in de regels van de omgevingsverordening. 11 provincies hebben cultuurhistorische waardenkaarten.
57% van de 168 responderende gemeenten zegt dat het zicht van gemeenten op de inhoud en uitvoering van activiteiten sinds de invoering van vergunningvrije activiteiten gelijk is gebleven. 61% denkt dat ook het aantal contactmomenten met monumenteigenaren niet is veranderd.
Volgens 55% van de 168 responderende gemeenten is het aantal vergunningaanvragen sinds de invoer van vergunningvrije activiteiten gelijk gebleven. Ook de bestuurlijke lasten met betrekking tot vergunningverlening zijn volgens de meerderheid gelijk gebleven (54%). Volgens 44% zijn de bestuurlijke lasten met betrekking tot toezicht en handhaving onveranderd.
Voor 62% van de responsgroep (168 van de 335 aangeschreven gemeenten) is het duidelijk welke activiteiten wel en niet vergunningplichtig zijn. Het vergunningvrij bouwen bij, in, op of aan een rijksmonument voor zover het onderdelen betreft zonder monumentale waarde, vindt 67% onvoldoende begrijpelijk.
61% van de responderende (168 van de 335 aangeschreven) gemeenten constateert één of meerdere keren per jaar dat er ten onrechte geen vergunning is aangevraagd voor werkzaamheden aan een rijksmonument. Respectievelijk 63% en 58% vindt dat sinds de invoering van vergunningvrije activiteiten de technische staat en cultuurhistorische waarden van rijksmonumenten gelijk zijn gebleven.
