Inhoudelijke archeologische kennis is de spil waar het in de archeologie om draait: het is zowel de basis voor het verhaal over het verleden als het uitgangspunt voor beslissingen in de archeologische monumentenzorg.
Kennis wordt in alle geledingen van de sector verworven; op het niveau van de (semi-)overheid, universiteiten en private ondernemingen.
Op universiteiten wordt kennis verworven in onderzoeksprogramma's die gekoppeld zijn aan verschillende leerstoelen over uiteenlopende thema's, regio's en perioden.

Verschillende instrumenten

Voor het verwerven van kennis zijn vanuit de overheid verschillende 'instrumenten' beschikbaar zoals de Nationale Onderzoeksagenda Archeologie (NOaA), diverse provinciale, regionale en gemeentelijke onderzoeksagenda’s en verwachtingskaarten en de Indicatieve Kaart Archeologie Waarden (IKAW). In het programma Kenniskaart Archeologie wordt momenteel gewerkt aan nieuwe onderzoeksturende instrumenten voor het archeologische werkveld. 

Kennisoogst

De output van al die vergaarde kennis is terug te lezen in archeologische basisrapportages die worden geschreven na afloop van archeologisch AMZ-onderzoek (uitgevoerd volgens de Kwaliteitsnorm Archeologie, KNA) betreffende een bepaalde vindplaats. Daarnaast zijn er diverse synthetiserende publicaties zoals monografieën, artikelen en proefschriften die gegevens van verschillende vindplaatsen combineren om overkoepelende vraagstukken op te lossen en om nieuwe vragen te genereren. Steden nemen daarin een bijzondere positie in omdat ze dicht bebouwd zijn, er veel ruimtelijke ontwikkelingen plaatsvinden en ze vaak een rijk bodemarchief hebben.

Onderstaande indicatoren geven de resultaten weer van onderzoeken die zijn gedaan in vervolg op die uit 2009. De resultaten daarvan zijn gepubliceerd in de Erfgoedbalans 2009.