In opdracht van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) is door middel van een quick scan onderzocht of de werelden van ruimtelijke ordening en erfgoed de afgelopen jaren dichter bij elkaar zijn gekomen, zowel op papier als in de praktijk. Het gaat dan met name over de vraag of erfgoed een rol speelt in het fysieke en/of sociale domein. Worden de vraagstukken die er liggen nu meer integraal en gebiedsgericht opgepakt? In het bijzonder is hierbij gekeken naar de krimpgebieden omdat zowel de opgaven, evenals de oplossingen in deze gebieden in het algemeen veelomvattender zullen zijn dan in de rest van Nederland.

De afgelopen jaren blijkt inderdaad een verschuiving zichtbaar in het samenspel tussen betrokken partijen. Met name in de regio en erfgoedsector is een ontwikkeling te zien van een hiërarchische benadering naar netwerkend samenwerken. Bewegingen van decentralisatie, actief burgerschap, en sociaal ondernemerschap zijn duidelijk zichtbaar. Aandacht voor regie, soms van bovenaf, soms via samenwerking  “door-het-midden” blijft wel nodig.

Gevoed door de toenemende druk in krimpregio’s wordt steeds vaker de noodzaak gezien voor combinaties met andere beleidsagenda’s en doorzetting van de in gang gezette beweging. De meerwaarde en het belang van een gebiedsgerichte benadering kent in de krimpregio’s meerdere verschijningsvormen en wordt door alle  partijen onderschreven. Uitvoering ervan wordt door regionale overheden in de praktijk wel als weerbarstig ervaren.

Het onderzoek wordt afgesloten met een zestal agendapunten voor vervolg voor de RCE en een lijst van aanbevelingen. Onder meer een blijvende inzet om ruimtelijke ordening en erfgoed  bij elkaar te brengen, erkenning en betrokkenheid van het Rijk om te komen tot een samenhangende benadering en aandacht voor  aanpassing van organisatie, benodigde talenten en capaciteiten , vooral bij kleinere gemeenten.

Download hier het rapport.